Geçtiğimiz günlerde eşitlik mücadelemizi kendi şehirlerinde örgütlü bir şekilde sürdürmek isteyen üyelerimiz, Niğde Kadın Meclisi’ni kurdu. Niğde, Kadın Meclisleri’nin örgütlü olduğu iller arasına 72. sıradan giriş yapmış oldu. Şimdi sırada diğer 9 il var: Aksaray, Karaman, Çankırı, Ardahan, Erzincan, Tunceli, Siirt, Şırnak ve Gümüşhane’deki kadınları, şehirlerinde Kadın Meclisi kurmaya çağırıyoruz.
Kadınlar toplumda her geçen gün artan eşitsizliğe karşı yürütülen mücadelenin bir parçası olmak istiyorlar. Bu istek onları tek bir soruya götürüyor: “Ben ne yapabilirim?” Her gün Kadın Meclisleri’ne, bu sorunun cevabını almak isteyen pek çok kadın ulaşıyor. “Kadın cinayetlerini durdurmak için ne yapabilirim?”, “Mücadeleye katkı sunmak için ne yapabilirim?”
Bu sorular oldukça önemlidir.
Çünkü hepsi, kadınların mücadeleyi ilerletmek için harekete geçmek istediklerini gösterir. Peki sahiden, belki de meclis olarak hiç var olmadığımız bir şehirde mücadele için ne yapılabilir?
Örgütlenmek, bu soruya en doğru yanıt olur. Her kadın bulunduğu şehirde eşit zeminde sözünü söyleyebileceği, kendi eylemini planlayabileceği meclisini kurabilmek için “burada olmaz” demeden kollarını sıvamalıdır. Bulunduğunuz şehirde henüz meclis yoksa, siz varsınız ve var edebilirsiniz.
Peki örgütlenmek ne demektir? Mücadele edenler niçin örgütlenmelidir? Örgütlenmek, ortak amaçlar doğrultusunda, ortak fikirlerde, aynı hedefe yürüyebileceğimiz insanlarla aynı örgütte buluşmaktır. İnsanları, mücadeleyle buluşturmak için o ortak fikirlere ve hedefe çağırmaktır. Kadın Meclisleri’nde, kadın cinayetlerini durdurmak, eşit ve özgür bir toplumu kurmak isteyen kadınlar bir araya gelerek kendi siyasetini üretir. Sorunları birlikte tanımlar ve karşısındaki en doğru çözümü, politik hattı, sloganı, hareket kararları ile ortaya koyarlar. Bu kararları da örgütlü, politik ve sürekli bir mücadele ile hayata geçirirler. Sene boyu bu ortak fikirleri her alanda, her kanaldan örgütler, anlatır, tartışır kadınlar.
Eşitlik ve özgürlük hedefimize ulaşabilmek için mücadelede süreklilik gerekir. Senede bir gün yapılan örgütsüz eylemlerle kadınların kurtuluş mücadelesini ileri taşıyamayacağımız gibi, geri kalmış bir siyasetle de eşitlik hedefine yürüyemeyiz. O sebeple güncel sorunları tartışmak ve çözüm yollarına, fikirlerin çatıştığı tartışmalar sonucunda ortaklaşarak ulaşmak da şarttır. Sorunların çözümüne ilişkin tartışabilmek, karar alabilmek ve bir araya gelerek mücadele hattında sürekliliği sağlayabilmek için ise örgütlü olmak şarttır. Tüm toplumsal mücadeleler bu nedenle örgütlenmelidir.
Şimdi sıra “Nasıl örgütleneceğiz?” sorusuna yanıt vermeye geliyor. Önce arkadaşlarımıza, ilgilendiğini düşündüğümüz kişilere, çevremizdekilere anlatmalıyız örgütümüzü, fikrimizi, hedefimizi. En yakınımızdakileri mücadeleye katmakla başlar örgütlenme. Sonra sokaklara çıkıp örgütümüzün afişlerini asmalı, yıldızlı feminalarla yazılama yapmalı, hatta balkonlara pankartlar asmalı ve örgütlenmeyi sosyal mecralara da taşımalıyız. Bir şehirde örgütlü kadınların olduğunu görenler de o örgütlülükten cesaret alır, mücadeleye katılır. İşte şehirlerde meclisler böyle böyle kurulur. İnisiyatif alarak kendi kentinizde Kadın Meclisleri’nin mücadelesini başlatabilirsiniz. Elbette bu süreçlerde örgütlü hiçbir kadın da asla yalnız yürümeyecektir. Ancak bunları tepeden bir el yapamaz, başkaları o şehirlerin meydanlarını dolduramaz, sokaklarını yıldızlı feminalarla donatamaz. Bunları yapacak olanlar o kentlerde yaşayan, mücadele yolunun başındaki kadınların ta kendisidir. Deneyim kazanmak, yetişmek istemek olumludur. Ancak örgütlenmeden, harekete geçmeden, cesaret etmeden deneyim de kazanılamaz. Yıldızlı feminanın temsil ettiği eşitlikçi feminizmi 81 ilin meydanlarında anlatabilmemiz, işte o “ne yapabilirim” sorusunu sormak ve ardından üretilen cevapları hayata geçirmekle mümkün olur.
İlk adımı biz atıyoruz, kadınları illerinde Kadın Meclisi kurmaya çağırıyoruz. Eşitlik ve özgürlük hedefiyle kalan 9 ilde; Aksaray, Karaman, Çankırı, Ardahan, Erzincan, Tunceli, Siirt, Şırnak ve Gümüşhane’de buluşalım, örgütlenelim ve meclisimizi kuralım. Hiçbir şehirde asla yalnız yürümeyelim.